Kristján S Elíasson

Nú erum við komnir enn austar í Barentshafið, 70°21 og 39°41. Það eru 2600 kílómetrar til Reykjavíkur og beint í suður af okkur er Moskva í 884 km fjarlægð. Veiðin er ekkert sérstök og veðrið er endalaus þoka.

Undarlegt upphlaup Keflvíkinga í og eftir leik þeirra við Skagamenn er efst á baugi í íþróttaumræðunni hér um borð. Það skal viðurkennt að mark Bjarna var dálítið óvenjulegt, eða öllu heldur aðstæðurnar þegar hann skorar markið, en það er greinilegt að hann átti ekki von á að skora, það sést á látbragði hans. Það er hinsvegar algert rugl að ætla Skagamönnum að gefa Keflvíkingum mark, bara af því að markvörður þeirra var langt úti á velli í stað þess að vera á milli markstanganna. Læti Keflvíkinga eftir leikinn eru kapítuli út af fyrir sig og vonandi sjáum við ekki meira af slíku í íslenskri knattspyrnu í framtíðinni.

Núna eru 2500 kílómetrar í beinni línu til Íslands, en við erum aðeins sunnan við nyrsta hluta Noregs og því er siglingalínan talsvert lengri og hér er enn svarta þoka. Lofthitinn er 5,4°og sjávarhitinn 6,4°, enginn baðhiti það og ber lítið á hlýnun vegna gróðurhúsalofttegunda. Veiðin er ágæt á köflum, dálítill hittingur, eins og gengur og gerist en það virðist sama hvar togað er, það er allsstaðar fiskur, mismikið af honum, auðvitað.

Enn og aftur er kolefnisjöfnunarbrandarinn ofarlega í huga mér. Er nema von að maður hugsi aðeins um þetta rugl; þetta dynur á manni eins og útsöluauglýsingar í útvarpinu, já, og sjónvarpinu líka. Við erum svo asskoti tískuvæn, íslendingar. Allt sem er í tísku er okkar, og meira til. Það sem er ekki, og hefur kannski aldrei verið, í tísku í útlöndum nær hæstum hæðum hjá okkur og fólk gleypir sumt af þessu tískudóti eins og glóðvolgar pylsur og kyngir öllu kjaftæðinu, jafnvel án þess að fá sér kók. Talandi um kók. Hafiði tekið eftir því að hver einasti megrunarkúr, hver einasta megrunarhugmynd, sem verið er að selja trúgjörnu og illa stöddu of feitu fólki byggist upp á hreyfingu? hver einasti(a)! Og það er einmitt lausin; hreyfing, göngutúr er lausin á offituvandamálinu, ekki þetta bull um að éta meira af ávöxtum, grænmeti, kolvetni og hvað þetta drasl allt nefnist. Ég hef aldrei verið mikill ávaxta- né grænmetiskall, ég borða þetta dót með mat og stundum finnst sumum að ég borði ekki nóg af þessu, en ég svara bara eins og einn kunningi minn þegar hann var að borða lambalæri og einhver hafi á orði að hann borðaði ekki nó grænmeti með lambinu. Hann sagði: Þessi rolla, sem lærið er af, borðaði gras alla sína ævi og sjáðu hvernig er komið fyrir henni!!! Í alvöru. Hreyfing er málið og með þeim orðum hætti ég þessu bulli, þarf að hvíla mig.

Netsambandið er dálítið skrýtið hérna á Venusi; það næst ekkert samband ef við erum á austurstefnu og varla á suður- og norðurstefnu. Vesturstefnan er best og nú erum við að toga í vestur.

Þá ætla ég loks að gera tilraun til þess að skrifa á bloggið mitt eins og eina færslu.  Ég er staddur í Barentshafi, nákvæmlega á 70°N og 37°A sem er helvíti langt í burtu frá heimaslóðunum. Núna er svarta þoka og norðaustan golukaldi og frekar lítið um að vera á slóðinni. Það eru hér mörg skip, 5 norsk, 4 færeysk og dágóður helingur af pínulitlum rússneskum, hálfgerðum snurvoðapungum, líkastir dráttarbátum í laginu. Hér erum við um 70 mílur frá næsta landi og þykir mér þessir pungar vera nokkuð langt frá landi, ef gerði brælu, en slík veður eru víst sjaldgæf hér norður frá á sumrin. Talandi um veður. Enn dynja á heimsbyggðinni fréttir af náttúruhamförum, ef hamfarir skyldi kalla. Rigningar hér, þurkar þar, og skýrslur frá hinum og þessum stofnunum um hvílíkar hamfarir bíði fólksins á jörðinni í framtíðinni, ef ekkert verður að gert. Það þarf að flytja fólk svoleiðis milljónum saman út og suður og gefa því að éta vegna uppblásturs og þurka og annarra náttúruhamfara. En það dettur engum í hug að taka kalla eins og Mugabe og flytja hann í aðra veröld. Hann er búinn að gera Simbabve, sam áður var auðugt land og sjálfu sér nægt, að enn einu betliríkinu í Afríku, og sver sig vel í ætt við aðra afríska höfðingja. Svo situr Solla utanríkis á samkundu með þessum afrísku þjóðarmorðingjum og þykir það bara allt í lagi; þeir ætla nefnilega "kannski" að styðja framboð Íslands til öryggisráðs SÞ. Djísús! Maður hefði trúað því upp á ráðherra íhaldsins að sitja svona samkomur og guma af því, en að fulltrúi Sf skuli sækja slíka mafíusamkomu, því hefði ég átt erfitt með að trúa, allavega fyrir kosningar.

Þessar náttúruhamfarir eiga víst að stafa af auknum gróðurhúsalofttegundum í andrúmsloftinu og ef menn hætta ekki að menga, eins og þeir gera í dag, verður ólíft á jörðinni eftir nokkur hundruð ár. Þessir spádómar minna mig dálítið á heimsendaspárnar sem maður heyrði í útvarpinu næstum árlega í gamla daga, venjulega frá einhverjum spámönnum, sem í dag teljast misheppnaðir spámenn. Og svo heyrði maður líka af svona smáhópum sem svo gersamlega trúðu á orð spámanna sinns að allir frömdu sjálfsmorð vegna þess að spámaðurinn sagði að það þjónaði engum tilgangi að lifa lengur á jörðinni, allt væri hvort sem er að fara til fjandans. Þetta var auðvitað klikkað lið, að manni fannst. Í dag veltir maður fyrir sér hvort þeir sem halda fram heimsendi venga mengunar séu slíkir spámenn. En , ekki er allt alslæmt. Íslenskir kaupsýslumenn eru búnir að finna lausnina: Kolefnisjöfnun!! Mér finnst þetta kolefnisjöfnunarkjaftæði vera einhver hræðilegasti brandari sem lengi hefur heyrst. Allir verða að kolefnisjafna og borga fyrir það dágóða summu, en það besta við það er að margir trúa því að ein veimiltítuleg hrísla geti kolefnisjafnað einhvern skapaðan hlut, hún á ábyggilega fullt í fangi með að halda lífi í sjálfri sér, þó hún fari ekki að bjarga heiminu frá enn einum heimsendinum.